آدم های روشن

فیلم های محبوب سینمای جهان(6)

ششمین فیلم

فیلم رقصنده در تاریکی(Dancer in the dark) به کارگردانی لارنس فون تریر

بخوان... ترانه بخوان؛ تا تحمل کنی این زندگی تلخ را!

فیلم رقصنده در تاریکی فیلمی که با دیدنش می توان گفت یک اندوه لطیفی را در دل حس می کنید.فیلمی که فیلمسازی نامتعارف به نام لارنس فون تریر دانمارکی آن را ساخته است که برنده نخل طلای کن در سال 2000 شد و بسیار مورد استقبال تماشاگران و منتقدان قرار گرفت.فیلم،داستان زنی است که با فقر دست و پنجه نرم می کند و در عین حال در حال نابینا شدن است که این نابینایی ارثی است و بچه اش هم از این بیماری رنج می برد و او یعنی سلما می خواهد کار کند تا بتواند خرج درمان این نابینایی تدریجی فرزندش را تأمین کند و.....

او از سوی دیگر وقتی که به اوج سختی ها می رسد ذهن و روح خود را به خواندن ترانه و به رویا می برد.ترانه هایی که در جای جای فیلم توسط سلما خوانده می شود،این اندوه و غصه غریبی که در طول فیلم با آن مواجه هستیم را تا حدی تلطیف می کند.این فیلم از آن جمله فیلم هایی است که سکانس به سکانسش مو بر تن آدم سیخ می کند.سکانس هایی که همه پلان هایش با دوربین روی دست گرفته شده است که از ویژگی های بارز سبک فون تریر است.من بعد از اینکه برای چندمین بار این فیلم را دیدم هنوز برایم تازگی داشت.هنوز سکانس هایش برایم تأثیرگذار بود و وقتی فیلم به پایان رسید همانند دفعه اولی که فیلم را دیده بودم مرا به فکر فرو برد.

آن تلخی و اندوه که با ترانه به لطافت غریبی دست پیدا می کند.میتواند در مخاطب حس عجیبی را ایجاد کند.از سکانس هایی که خیلی آن را دوست دارم سکانسی است که سلما به خانه همسایه اش می رود تا پولی را که همسایه اش با سوءاستفاده از نابینایی سلما از او دزدیده پس بگیرد ولی در یک حادثه که خیلی اتفاقی پیش می آیدهمسایه اش توسط او کشته می شود و او در آن موقعیت به رویا به خواندن ترانه پناه می برد که فیلمبرداری فوق العاده ی این تصاویر بسیار تأثیرگذار است.یکی از نقاط قوت فیلم انتخاب بازیگر شخصیت اصلی فیلم یعنی همان سلما است که با چهره خاص و نوستالژیکی که دارد و با آن عینک ته استکانی که بر چشمانش گذارده می تواند همدردی بیشتر مخاطب را با خود به همراه داشته باشد و در آخر، دیدن این فیلم عمیق، در عین تلخی تجربه ای لذت بخش و پر حس و حال خواهد بود به ویژه با کارگردانی خاص فون تریر.